Door Guido Craenen
In tegenstelling tot velen die zich bezighouden met NLP, heb ik geen professie die raakt aan de zorgsec- tor. Ik ben werkzaam in het bedrijfsleven en onderdeel van een groeiende groep mensen die onderkennen dat de menselijke factor in een organisatie eigenlijk alles bepalend is en de overige noodzakelijke midde- len inderdaad wel noodzakelijk, maar toch ondergeschikt zijn.
Nadat ik enthousiast ben geraakt over NLP en vooral ook de toepassing daarvan voor mezelf en binnen een zakelijke context, heb ik in enkele jaren de gebruikelijke NLP-wegen van practitioners en masters bewandeld en daarna een aantal specifieke en aanvullende NLP-cursussen gevolgd. Aangezien ik vanuit mijn werk eigenlijk continu bezig ben met het “verbeteren” van organisaties, hun resultaten, processen en informatiesystemen, wilde ik met name op dat gebied meer toepassingen en ervaringen met NLP opdoen.
En zoals dat gaat “stuit” je op dat moment geheel toevallig op de cursus NLP en Verandermanagement van Guus Hustinx en Mieke Laarakkers. Nu kende ik Guus reeds als een enthousiast toepasser en vertol- ker van “NLP in een businesscontext”, dus dat leek wel goed te zitten. En uit de aanhef van de cursus bleek: “Bent u op zoek naar nieuwe perspectieven bij het analyseren en oplossen van organisatievraag- stukken? NLP, in combinatie met elementen uit systeemopstellingen, biedt daartoe opwindende en verras- sende mogelijkheden. Dat vormt de basis voor het ontwerpen van interventies met blijvende resultaten.”
Nu, dat leek mij wel wat. Nieuwe perspectieven zijn altijd welkom en blijvende resultaten zijn zeker ge- wenst in het land van de veranderkunde, waarin de enige blijvende constante toch nog vaak verandering op verandering lijkt te zijn. Bij het toepassen van NLP kon ik mij inmiddels wel wat voorstellen, maar systeemopstellingen? Dat heeft toch iets met Hellinger te maken? Ik kon me nog wel een avond herinne- ren uit de mastersopleiding waarbij we met een aantal personen een “opstelling” hadden uitgevoerd. Inte- ressant, maar in relatie tot verandermanagement en organisatievraagstukken? En dan die “opwindende mogelijkheden”, wat moest ik me daarbij voorstellen?
Om een lang verhaal kort te maken, ik was geïntrigeerd maar vroeg me af hoe ik dit alles moest rijmen met het analyseren en oplossen van organisatievraagstukken. Gelukkig was het de bedoeling dat er eigen casuïstiek werd ingebracht en dat spreekt me altijd erg aan. Ik besloot dus om me gedurende drie dagen te laten onderdompelen en verrassen en schreef me in voor de cursus. Dat bleek één van de betere beslissin- gen te zijn die ik de afgelopen paar jaar heb genomen.
We startten met een klein groepje op een herfstachtige dag in oktober op het luisterrijke conferentieoord “de Poort” in Groesbeek. Na een kennismakingsronde waarbij iedereen zijn achtergrond en de reden voor zijn interesse in de cursus aangeeft, beginnen we met een overzicht van de zaken die de komende drie dagen de revue zullen passeren. Een gebalanceerde mix van kennis opdoen en zelf uitvoeren en ervaren. Het lijken intensieve dagen te worden met een duidelijke opzet, einddoel en veel zelf doen en dat is pre- cies waarvoor de cursisten zijn gekomen.
De kern van de cursus ligt in het leren begrijpen, toepassen en ervaren van het “Speelveld der verande- ring”. Een duidelijke en gestructureerde methode waarbij vanuit een holistische blik alle representanten, hun onderlinge relaties en andere mogelijke issues die een rol spelen bij het voorliggende vraagstuk in kaart worden gebracht en in het speelveld worden geplaatst. Vanuit die overall blik wordt achterhaald wat nu het echte vraagstuk is, welke criteria van personen daarbij van belang zijn en wat de meest effectieve en efficiënte manier is om het vraagstuk aan te pakken.
