Casus Janneke Swank: Gezond denken, hoe doe je dat…?

Een tijdje geleden is Jaap Hollander begonnen met een eerste stap van een wetenschappelijk onderzoek naar het verband tussen denken en gezondheid. Het draait hierbij om de vraag of er een verband is tussen een bepaalde manier van denken en vitaliteit en gezondheid (zie de website ‘gezond denken’). Voor NLP-ers is dit een gegeven, maar nu de wetenschappelijke onderbouwing nog.
Onderzoeken hebben al aangetoond dat bijvoorbeeld mindfulness meditation ervoor zorgt dat mensen die dit beoefenen zich beter voelen en gezonder zijn en dat het helpt tegen depressie en angst ten gevolge van rumineren en zorgen maken. (Strauss, Cavanagh, Oliver en Pettman, 2014).
En de term psycho-neuro-immunologie is bekend sinds 1981 toen Ader, Cohen en Felten het boek met deze titel publiceerden na uitgebreide onderzoeken naar de samenhang tussen de psyche, het zenuwstelsel en het immuunsysteem.
Veel later in 2013 verschenen in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde onderzoeksresultaten van publicaties die beschreven hoe psychosociale stress  invloed heeft op de regulatie van het immuunsysteem.
En verder zijn er ook nogal wat onwetenschappelijke gegevens en voorbeelden van deze samenhang. Zo kennen we uitdrukkingen die hierop wijzen: een zwaar hoofd hebben, teveel op de nek hebben, het ligt zwaar op de maag, het is niet te verteren, dit moet je niet slikken, ik moet er van kotsen, hij heeft geen ruggengraat, het van angst in de broek doen. In hoeverre hierbij het immuunsysteem betrokken is, is de vraag. Wel kennen we in dit verband de voorbeelden: ‘als ik stress heb, heb ik veel meer last van psoriasis’, ‘die allergie kreeg ik nadat ik nogal wat had meegemaakt.’
En hoe zouden we anders de invloed van placebo’s kunnen verklaren?

Een inleiding die aangeeft dat ik lang gezocht heb naar een manier om negatieve gedachten te veranderen in minstens neutrale. En met negatieve gedachten bedoel ik gedachten die het gevolg waren van bepaalde opmerkingen, artikelen, Tv-programma’s of non-verbale signalen. Want??
In november 2013 startte bij mij de behandeling van maagkanker en sinds de zomer van 2014 gaat het goed en heb ik alleen nog controles van bloedwaarden en scans. Heel veel deed ik met NLP. Als men vroeg of ik medicijnen gebruikte zei ik: ‘nee, ik ben aan de nlp.’
Toch merkte ik dat ik heel gevoelig, ja overgevoelig bleef voor opmerkingen zoals: ‘je bent wat afgevallen, he?’ of: ‘je ziet er moe uit.’ Meteen voelde ik dan de (bekende) angst die ik met NLP-methodieken wel kan veranderen, maar niet voorkomen en dat wilde ik. Immuun worden voor dergelijke signalen.
Als je iets wilt vinden, gebeurt dat gewoon en zo ontdekte ik Kevin Creedon, die eerst met de methode Feldenkrais werkte en sinds 1992 ook met NLP, vooral  bij gezondheidsissues en met name chronische aandoeningen zoals AIDS, reuma, kanker of infectieziekten en hij had hiermee veel succes, vooral met zijn ‘bang-bang-strategie.’ Deze methodiek, zo beweerde hij, heeft tot doel het immuunsysteem te versterken door zich te leren beschermen tegen negatieve suggesties van anderen, die hij gedachtenvirussen noemde.
Voor het eerst is deze methode gepubliceerd in het Amerikaanse tijdschrift Anchorpoint in 1994. Hierin beschrijft Creedon dat mensen met diabetes, AIDS, of kanker, heel gevoelig kunnen zijn voor (goedbedoelde) opmerkingen van anderen. Met zijn methode leert men hiertegen immuun te zijn en tegelijkertijd leert men nuttige informatie onbewust te verzamelen en in te lijven. De methodiek is alleen in het Frans op het internet te vinden, dus ik heb het proces,  met dank aan mijn Franse leraar, vertaald.
Tot zover het ‘wat, wanneer en waarom’ en nu het ‘hoe.’

Deel I: zeven referentie-ervaringen een plek geven op de vloer, dus één voor elke referentie. In elke ervaring associëren en nagaan hoe erg het gevoel dan is en dat een cijfer geven van 1 tot 10.

• iets dat je las
• iets dat je op tv zag
• een toevallige ontmoeting met iemand die je niet of nauwelijks kent
• een ervaring op het werk
• een ervaring uit de gezondheidszorg (met een arts of verpleegkundige, niet je eigen specialist, want, zo zegt Creedon, die moet je kunnen vertrouwen)
• een goede vriend
• een direct familielid

Deel II: de nieuwe strategie introduceren (laten ervaren hoe ons gevoel beïnvloed kan worden door opmerkingen van anderen).

1. ga staan met de ene hand op de andere, handpalmen omhoog en doe alsof je vijf jaar bent en je hebt iets in je hand wat je gemaakt hebt en waar je heel trots op bent. Dit laat je zien aan een ouder kind en dat kind zegt dan: ‘zoiets stoms heb ik nog nooit gezien.’ Wat gebeurt er met je gevoel? Hierna meteen een break state.

2. De nieuwe strategie leren.

A. Ga op een andere plek staan met de handen gescheiden, op dezelfde hoogte en met de handpalmen omhoog. Maak op de ene hand (de toekomsthand) een representatie van jouw ideale gezondheid en levensverwachting (je eigen symbool).
Maak op de andere hand een representatie van de mening van anderen (het symbool van anderen).

B. Stel je voor dat er tussen de handen een doorzichtige wand is, zodat beide handen nog sterker gescheiden voelen.
Om waardevolle informatie van anderen ook niet buiten te sluiten suggereer je dat deze wand fotokopieën kan maken van alles wat bijdraagt aan jouw gezondheid en levensverwachting. Stel je voor dat je de essentie van deze gekopieerde boodschappen ziet dalen op de hand met je eigen symbool zodat dit steeds meer gevoed wordt en groeit en sterker wordt.

C. Nu kun je het symbool van de ander teruggeven aan diegene of datgene waar het hoort door een ‘geef-beweging’ te maken.
Om na te gaan of het al werkt doe je stap 1 nog een keer. Laat zien waar je trots op bent, hoor de reactie van de ander, scheid je handen, maak een scheidingswand  en geef de ander deze reactie terug en hou die van jezelf. Als dit goed gaat kun je door naar deel 3.

3. De strategie toepassen op de referentie-ervaringen.

Met elke ervaring het volgende doen: eerst je ‘zelf-hand’ heffen en je symbool zien en daarna op de andere hand dat wat je las, hoorde, enz. En dat geef je terug aan waar het hoort. Bij het heffen van je ‘zelf hand’ zeg je ‘bang’  en bij het teruggeven met je andere hand zeg je ook ‘bang’.  Het is dus een V-A-K-anker.
(Ik liet mijn ‘zelf hand’ liever naar mijn hart gaan en het aan de ander geven deed ik met een uitgestrekte arm).
Het gaat bij elke referentie-ervaring makkelijker en meer vanzelf.
Hierbij nagaan welk cijfer je nu geeft aan je gevoel en als je hierover tevreden bent, dan door naar 4. Als je niet tevreden bent nog eens stap 2 doen of zoeken naar de positieve intentie van het deel dat tegenhoudt.

4. Doe de future pace met personen of informatie die een negatieve invloed zouden kunnen hebben.
En natuurlijk de ecologiecheck door te vragen wanneer het scheiden van eigen ideeën en die van anderen niet behulpzaam of nuttig kan zijn en of er nog iets tegen is om de eigen ideeën duidelijk te scheiden van die van anderen.

Het leek me eerst een ingewikkelde en te uitgebreide strategie (kan het niet simpeler, vroeg ik me af), maar juist na de zeven referentie-ervaringen kreeg ik het gevoel dat het helemaal vanzelf ging. En die scheidingswand maakte het makkelijk om de zaken echt gescheiden te houden. Als bang-bang wat agressief klinkt kun je de toon veranderen of andere geluiden maken.

Voor mij voelde het als een bevrijding en als een middel om in mijn kracht te blijven en dat met de wetenschap dat ik nu het vermogen heb om in de toekomst immuun te zijn tegen gedachtenvirussen.

Kevin Creedon is in 2013 op 53-jarige leeftijd overleden. Dat geeft te denken, ja, maar …… wat vind ik er zelf van?

Albert Einstein zei eens: ‘het wordt verondersteld een beroepsgeheim te zijn maar ik vertel het je toch. Wij artsen doen niets. We moedigen de arts in jou aan en helpen die een beetje.’ (gepubliceerd in het tijdschrift Inzicht van de NVNLP).

Ik denk dat we onszelf tot op zekere hoogte kunnen genezen, maar wel voor 100% kunnen helen.